Dinsdag 1 oktober
Ontwaken in Boza
KM 30023
N36°42’15.9” E22°49’13.9”

Zouden we een aantal maanden vakantie hebben dan zouden we hier nog wel wat meer dagen blijven. Omdat we toch nog wel wat andere delen van het land verder willen verkennen vertrekken we.
Een mooie plek. Jammer dat de taverne al gesloten is, Van de andere kant is het daardoor wel extra rustig.

Via Elea en Kokinia rijden we de kust langs richting Gythio. Onderweg doen we wat boodschappen en tanken we één van onze LPG flessen vol. LPG is redelijk moeilijk te verkrijgen in Griekenland buiten de grote steden om.
We hebben  2 LPG flessen aan boord. Waarin ongeveer 23 liter per stuk gaat. Gemiddeld genomen kunnen we ...

met 2 volle flessen zes weken Griekenland doen. Het gaat er nu echter wat sneller doorheen omdat we vergeleken met vorige jaren veel meer warm douchen in of buiten de camper.
We treffen opvallend minder (koude) douches (die het ook doen) tijdens deze rondrit.

De voorbode zijn van de weersverandering?

Ten oosten van Gythio treffen we een bekend plaatje aan langs de kust: het grote wegroestende scheepswrak. Wat de Grieken vaak met hun afgeschreven auto’s doen hebben ze hier ook met een compleet schip gedaan: als het niet meer van de plaats komt gewoon laten liggen.
Heel soms levert zoiets een indringend plaatje op, zo ook hier.  (N36°47’20.1” E22°34’56.1”)

Tijdens onze voorgaande reizen zijn we er wel eens voorbij gekomen, nu willen we het wel eens van dichtbij zien. Er is een onofficiële camperplek pal achter het strand bij een nabijgelegen taverne dus dat komt goed uit.

De plek valt ook goed tegen, althans dat vinden wij. Een aantal Duitse camperaars vinden dat niet want die hebben zich goed genesteld. Ze staan met joekels van campers onder een paar bomen en hebben bijna complete veranda’s aangebouwd. Zo te zien gaan die voorlopig niet weg. Het is erg zanderig en winderig hier. Nee, wij vinden het niks.

de natuur blijft de baas

Maar we kwamen in eerste instantie voor het scheepswrak dus eerst dat maar eens goed bekijken. Wie weet bedenken we ons nog wat betreft het overnachten.
Het is een 10 minuten lopen via het strand, maar vanaf de eerste minuut komt het beeld al indrukwekkend je hoofd binnen. Zeker met de iets bewolkte lucht van vandaag levert het een schilderachtig plaatje op.

Wat kan een hoop roest mooi zijn!

Daar was de ‘rooie van Truus Tap’ al lang geleden achter…

…Monique en ik komen beiden uit Beuningen en kennen de echte dorpelingen nog van toen Beuningen nog een dorp was van ongeveer 2500 inwoners. Zoals in elk dorp had je ook bij ons mensen die net iets ‘aparter’ waren dan de doorsnee burger. Wat natuurlijk ook iets heel positiefs kan zijn!

Je had bij ons mensen met bijnamen als ‘de Koek’, ‘de Lepel’, ‘de Wever’, ‘de Juin’, ‘de Tuuter’, ‘de Bok’, ‘de Muis’, ‘Pufke’, ‘Strontboeketje’ en nog meer.
Nog een paar families hadden en hebben de bijnaam ‘Tap’. Zowel enkele families met de originele achternamen Willems als Daanen kennen die bijnaam ‘Tap’.

Een van de Daanen’s was Corrie Daanen, beter bekend en tevens licht berucht als ‘De Rooie van Truus Tap’.
Je raadt het al; omdat hij rood was en van de ‘Tap-tak’.
De meeste jongetjes en meisjes in ons dorp waren vroeger toch wel bang voor Corrie. Het was een redelijk brutale kwajongen die wel eens wat dingen uithaalde die niet zo door de burgerlijke en sociale beugel konden, …kort samengevat.
En later als volwassene veranderde er niet zoveel.

Corrie’s carrière-ladder reikte ongeveer tot de etage van het kleinschalig verzamelen van oud-ijzer en diverse andere aanverwante handelsgoederen. Of de administratieve verwerking van een en ander inmiddels ook wel of niet door de burgerlijke en sociale beugel kon laat ik hier in het midden.
Afijn, Corrie zou zich aan deze boot in Griekenland waarschijnlijk flink staan te verlekkeren. We zouden hem graag als verrassing voor zijn deur neerleggen.

Corrie's moeder, Truus Tap, is zowaar nog bekender in ‘het Beuningse’.
Zij heeft een permanente indruk achtergelaten (weliswaar ongewild en onbedoeld) via een beeld van de kunstenaar Huub Kortekaas.
Deze heeft lang geleden een beeld gemaakt van ongeveer 2x2x2 meter wat officieel de naam ‘open hart’ kreeg.
Vanwege de vorm echter kreeg het beeld al zeer snel de naam ‘De Kont van Truus Tap’. Wie Truus kent/kende weet waarom…
Het beeld heeft ondertussen op diverse prominente en minder prominente locaties in Beuningen gestaan, want Truus Tap had blijkbaar geen rust in de kont... Met alle respect voor Truus die een hoop kinderen (vooral jongens) heeft grootgebracht. Daar zal ze het niet altijd gemakkelijk mee hebben gehad.

Zoals hier en nu in Griekenland op het strand van Glifadas, mijmeren Monique en ik wel eens terug naar onze kinder- en jeugdtijd. Toch leuk als je dan weet over wie en wat je het hebt.

We schieten wat plaatjes van het roest wat er zomaar door een kunstenaar neergelegd zou kunnen zijn. Prachtig!
We hebben ook wel eens – op Kreta was het dacht ik – een antieke tractor pal boven op een berg aangetroffen waaraan zelfs elk detail verroest was. Een egale roestkleurige vorm alsof het met een helikopter gedropt was. Ik zal  thuis nog eens zien of ik het plaatje kan vinden. Onbedoeld gewoon pure kunst. ‘Een trekker na een leven lang noeste arbeid ten ruste gelegd in zijn natuurlijk habitat’.

Weer terug bij onze camper hebben we ons voor wat betreft het overnachten niet bedacht; weg hier!

Het vervolg van onze mooie route leidt ons onderlangs en –door Gythio. Een aardig en druk kustplaatsje.
Het strand van Kamares hebben we voor ogen. Daar hebben we ooit eerder gestaan en in onze herinnering beviel ons die plek goed.
En ook nu weer. Er staan al een stuk of zes campers maar we vinden een mooi plekje achteraf achter een bosje. Onze zwarte camper is vanaf straat nauwelijks meer te zien. Prima, want de politie schijnt deze plek wel eens schoon te vegen.
Kamares is bekend bij windsurfers. Wind is er volop vandaag. Aflandige wind die het water superglad maakt maar die je ook in gevaar kan brengen mocht je pech met je surfmateriaal krijgen. De eerstvolgende halte is het vasteland van Lakonia, 20 kilometer verderop.

We kunnen toch nog buiten zitten in de luwte van onze camper + bosje. Ondertussen is het weer al een paar dagen aan het omslaan. Het is ook te zien aan de bewolking die boven de bergen hangt. Het levert wel prachtige luchten op! Dat dan weer wel.
Het voorspelt echter wat minder goeds voor onze komende dagen die we de Mani in willen; de middelste vinger van de Peloponnesos. Lang geleden zijn we daar ook geweest en ook toen hadden we slecht weer.

We zullen zien…

Dinsdag 1 oktober 2013
overnachten in Kamares
KM 30096
N36°40’47.4” E22°31’19.6”