maandag 7 oktober 2013

a lot of churches


Maandag 7 oktober 2013
ontwaken bij het oude Mystras
KM 30409
37°4’33”  22°22’13”

We worden om acht uur wakker aan de voet van Mystras. Hoewel  door sommige media spookstad genoemd luiden er toch nog vanuit diverse torens de klokken.
Vandaag is onze laatste ‘doe en/of bezichtig- dag’. Nou ja, zoveel hebben we deze vakantie ook weer niet gedaan en/of bezichtigd. We zijn deze 5 weken vooral alleen maar ‘opgegaan’ in het Griekse.  Als een paar onopvallende Nederlanders in een nauwelijks als camper herkenbare zwarte camperbus. En dat bevalt ons goed eerlijk gezegd.

Het is een maandag vandaag; we hebben ..

bewust een doordeweekse dag uitgekozen om Mystras te bezoeken, want we willen graag in alle rust door de oude kerken struinen.
Deze laat-Byzantijnse stad uit 1249 hebben we een jaar of zeven geleden ook al eens bezocht en sindsdien zijn de kleurige interieurs van de kerken en het mystieke altijd blijven hangen.  Een ‘spookstad’ herinnering hebben wij er helemaal niet bij.

Half tien staan we voor de poort. Met goede wandelschoenen aan de voeten, wat te drinken en te eten, en de fotospullen mét statief. Want veel licht is er niet in de kerken en de bewolkte lucht werkt dan ook nog eens niet mee.
Helaas zien de dames aan de receptie het statief en krijg ik te horen ‘no tripods’. Potverdorie, nou dat weer. Wie zal het nou worst wezen dat ik foto’s maak met een statief?  Maar de dames zijn onverbiddelijk en dus lopen we maar even  (2 minuten) heen weer naar de camper.

Eenmaal weer binnen valt ons al vrij snel op dat vergeleken met zeven jaar geleden er nu veel meer toezicht is. Bij elke kerk is wel een toezichthouder die onze gangen goed in de gaten houd. Hoewel ik zo gauw niet zou weten wat we verkeerd zouden kunnen doen.
Ja, fotograferen met statief of flits misschien. Of tegels uit de vloer meenemen. Of schilderingen van de muur schrapen. Of graffiti spuiten.  Of hardop praten. Of plassen in een hoekje ergens in een kerk. Of….
Maar waarschijnlijk zijn al die dingen en nog veel meer in het verleden gebeurd en is de bewaking hard nodig.



Wil je echt alles zien hier dan heb je een hele dag nodig. Na een uur of vier vinden we het echter wel genoeg. Het is wel héél veel kerk op één dag.  Maar wel ontzettend mooi hoor!
Wie alles over Mystras wil weten vindt hier een start.
wie in Greece kerken wil bezoeken...
...moet hier rekening mee houden!

Terug in de camper nemen we een boterham en koffie om daarna te vertrekken naar de noordkust.
Als het een beetje meezit rijden we meteen helemaal door naar Valimitika om daar onze laatste Greece2013-dagen te slijten.  Wel gek, we hebben er bijna vier weken over gedaan om van Valimitika via de noord-, de oost- en de zuidkust naar hier te rijden, en nu rijden we mogelijk in een halve dag weer terug. Eigenlijk is het land dus helemaal niet zo groot….

Via de hele goede en mooi gelegen E69 rijden we eerst naar Tripoli waar we geld tanken en wat laatste boodschappen doen bij de LIDL.
Dan gaan we de tolweg E65 op richting Athens/Corinth, een mooie en snelle weg die de tol wel waard is. Bij Corinth gaan we verder richting Patras ook via de E65 tolweg die de tol echter niet waard is. Een slechte weg maar toch wel sneller dan de kustweg die door alle dorpen voert.
Uiteindelijk zijn we voor het hele stuk van Tripoli naar de afslag Aegio €20 aan tol kwijt.
Waarschijnlijk waren we dit ook wel kwijt geweest aan extra brandstof als we niet-tol wegen hadden genomen, maar daarbij had de rit veel langer geduurd.
Hier meer over de tolwegen in Griekenland (bron: ANWB).

In de late avondschemer komen we aan bij de plek die de laatste jaren onze vaste start- en eindigplek van onze Griekenlandreizen is geworden: Restaurant Touristiko Valimitikon in Valimitika.
We zijn de enige camperaars  en parkeren ons ding op de vertrouwde plek langs de heg. Koken doen we niet meer dus we lopen meteen maar naar het restaurant. We twijfelen even of het wel geopend is want de tuinverlichting is (nog?) niet aan en er staat verder geen enkele auto. Net als we de deur naar het binnendeel willen gaan voelen wordt die van binnenuit geopend en zien we het blije gezicht van Rania, de leuke serveerster van het restaurant.  “How are you” en “good to see you again” vallen ons ten deel. “Good to be here” en “how nice to see you again” is onze oprechte reactie, want we komen hier (en zeker bij Rania) graag.

De tuinverlichting gaat meteen aan, maar vanwege de kille avond kiezen we toch maar voor een tafeltje binnen aan het raam.
De pizza is Monique gisteravond bij restaurant Xenia bij Mystras zo goed bevallen dat ze ook hier een pizza bestelt. Ik kies op het enthousiaste advies van Rania een spaghetti Carbonara.
Hhhhmmmm, jammie, echt hartstikke lekker beide.
De pizza is zo goed gevuld/bedekt dat Monique 2 van de 8 voorgesneden punten moet laten staan. Terwijl we nog twijfelen of het wel ‘netjes’ is om te vragen of we de 2 punten mee kunnen nemen, komt Rania zelf al met een alubakje om ze in te doen. Een dougie-bakje dus.

Behalve wij twee zitten er nog een paar lokale mannen afzonderlijk aan een tafeltje een biertje te drinken en de krant te lezen.  Een live voetbalwedstrijd die op een grote tv uitgezonden wordt schijnt niemand echt te interesseren.
Nee, het binnendeel van dit restaurant schittert niet echt van gezelligheid, maar bij goed weer is het heerlijk vertoeven in de tuin.

Waar het ook heerlijk vertoeven is is onze camper. Het uitbuiken op de luie voorstoelen vloeit al heel snel over in de gang naar de badkamer en het bed.

Truste
Maandag 7 oktober 2013
Overnachten in Valimitika, Griekenland
KM 30635
38°14’5”  22°08’29”

Geen opmerkingen:

Een reactie posten