Dinsdag 8 oktober 2013
Ontwaken in Valimitika, Griekenland
KM 30635
N38°14’5” E22°08’29”
Ontwaken in Valimitika, Griekenland
KM 30635
N38°14’5” E22°08’29”
Het miezert en het is fris buiten (17°).
Maar we moeten er wel op uit voor een brood, en sinds lange tijd trekken we de fleeces weer aan.
Het is ongeveer 10 minuten lopen naar de ‘super’markt hier in het dorp. De winkel is nog even troosteloos als acht jaar geleden. Waarschijnlijk zullen bij controle van een en ander wat houdbaarheidsdata ..
al een tijdje overschreden zijn.
Gelukkig is het brood vers. Monique scoort ook nog een melkkannetje, en we trakteren ons op een potje abrikozenjam die volgens het etiket bomvol suiker zit. Thuis kopen we altijd light, maar ach, het is nog vakantie en dan mag het nog.
Het ontbijt verloopt extra traag. Rond het middaguur klaart het zowaar op en we lopen er even uit. Het dorp maakt een desolate indruk. Wat we een paar dagen geleden in Paralia Velikas aantroffen zien we ook hier: een verwaarloosde en deels gesloopte sportaccommodatie bestaande uit een zwembad en enkele tennisbanen.
Triest. We vragen ons af wie dit ooit heeft bedacht, maar vooral ook wie dit ooit heeft betaald.
Zonde van het geld.
|
|
We wandelen nog een stuk
westwaarts langs het strand maar ook daar word je niet vrolijk van de deels
verwaarloosde en/of verlaten huisjes.
Maar weer terug naar ons eigen gezellige mobile strandhuisje waar we de middag verluieren tot aan het avondeten bij het restaurant Touristiko.
Onze laatste avond hier in Valimitika en Griekenland. Monique krijgt haar pizza weer niet geheel op dus het ontbijt van morgen zit ook wel goed.
We nemen afscheid van de leuke Rania die ons verrast met zo’n heel leuk papieren tafelkleed met pentekening van het restaurant. Én ze wil graag facebook vrienden worden. Leuk!
We zien snel op onze iPad dat op haar page staat ‘don’t trust a man that doesn’t dance’.
Als we even later met knuffels en al afscheid van haar nemen zeg ik haar dat ze mij gerust kan vertrouwen. Dat ik bij de dansles nooit verder ben gekomen dan de polonaise vertel ik maar niet. Ja, officieel is het toch echt wel een dans.
Het laatste nachtje hier. Wat jammer.
Maar weer terug naar ons eigen gezellige mobile strandhuisje waar we de middag verluieren tot aan het avondeten bij het restaurant Touristiko.
Onze laatste avond hier in Valimitika en Griekenland. Monique krijgt haar pizza weer niet geheel op dus het ontbijt van morgen zit ook wel goed.
We nemen afscheid van de leuke Rania die ons verrast met zo’n heel leuk papieren tafelkleed met pentekening van het restaurant. Én ze wil graag facebook vrienden worden. Leuk!
We zien snel op onze iPad dat op haar page staat ‘don’t trust a man that doesn’t dance’.
Als we even later met knuffels en al afscheid van haar nemen zeg ik haar dat ze mij gerust kan vertrouwen. Dat ik bij de dansles nooit verder ben gekomen dan de polonaise vertel ik maar niet. Ja, officieel is het toch echt wel een dans.
Het laatste nachtje hier. Wat jammer.
Overnachten in Valimitika, Griekenland
KM 30635
N38°14’5” E22°08’29”Ü
Geen opmerkingen:
Een reactie posten