Monemvasia: doen!

Vrijdag 27 september
Ontwaken in een baai bij Rihea
KM 29885
N36°51’30.2” E23°02’17.1” / +36°51’30.2” +23°02’17.1”(www.maps.google.nl)

Ondanks dat het hier mooi is trekken we toch weer verder. Aan de ene kant willen we graag een langere tijd relaxen op een mooie plek, aan de andere kant willen we toch ook graag het een en ander van Griekenland zien, nu we er toch (weer) zijn.
Dat is soms een moeilijke (maar luxe) afweging. Gelukkig hebben we minder onrust dan tijdens de eerste camperreizen, toen we toch veel te veel wilden zien en doen in korte tijd.
Nu hebben we zoiets van ‘je kunt toch niet de hele wereld zien in je leven’, blijven we iets langer op een plek waar het gewoon goed voelt.

Maar ons volgende doel – Monemvasia – voelt ook goed en ...

dat willen we graag vóór het weekend bezoeken. Ook Grieken zijn toeristen en ook die hebben morgen weekend en ook die komen Monemvasia bezoeken.

Nog één keer een baantje zwemmen in deze prachtige baai, nog één keer ontbijten hier.
Als we wegrijden schieten de Oostenrijkse buren ons nog even aan om wat te vragen over de grote antenne die op ons dak stond. Ik leg hem uit dat het een outdoor Wifi antenne is die ik met een versterker gebruik maar dat ik er in de baai hier ook helemaal niks aan had.
Ik zal op een andere plek in de blog nog iets meer schrijven over ons Wifi-materiaal.

Nou, de hele slingerweg weer terug langs het ravijn. Net zoals op de heenweg knijpt Monique de billen weer flink bij elkaar. Hoewel ik de moeder van Monique belooft heb niet de dicht bij een afgrond en een rotswand te rijden kan ik niet anders dan hier mijn belofte verbreken. Het is soms of dicht langs de rotswand of het ravijn in. Zeg het maar Thea ;)

Echt spannend wordt het pas net voor het dorp Rihea. Tja, moeten we rechtdoor of linksaf. Ik kies voor rechtdoor waar een Griek met zijn auto midden op de weg staat. Op dergelijke wegen sta je eigenlijk altijd wel midden op de weg…
Hij propt hem heel vriendelijk toch nog helemaal in de berm zodat ik er net langs kan. Honderd meter verder kan ik nergens meer langs of ik loop het risico om de hele auto aan de bovenkant en zijkanten open los te scheuren.

Dan het stuk maar weer terug in de achteruit, ook weer langs de nog vriendelijker lachende meneer. Potverdrie, dat heeft ie geweten!

Terug naar de afslag links. Na korte stijd zien we inderdaad dat we dit ook op de heenweg hebben genomen. Beste medecamperaars, let dus goed op als je hier heen gaat.
We moeten nog eventjes een stukje terug voor de plaatselijke groenteboer die je hier al kilometers van te voren hoort aankomen. Met één hand aan het stuur en in de andere hand een microfoon, roepend “patata, tomato, banana” en de rest van zijn assortiment.
Bij de visboeren hier werkt het ook zo. Uiteraard roepen die iets anders.

Poeh, eindelijk het dorp uit. Zo blij dat we naar een kleinere buscamper zijn overgestapt.
Via Gerakas rijden we naar het zuiden. Een zeer mooie route. Soms doet het denken aan het rijden door een Amerikaans western landschap maar dan heel groen.
Heel veel nieuw asfalt hier. Héél weinig auto’s ook hier. Zelfs als schildpad zonder helm zou je hier blindelings kunnen oversteken.

Maar Griekenland zou Griekenland niet zijn als je zomaar opeens achter een bocht plots op de rem moet omdat het mooie asfalt op is en de weg tot ongeveer de helft versmald in hobbelig beton verder gaat. Nog iets verder gaat er nog een helft af omdat er aan de weg gewerkt wordt. Er staat een bulldozer geparkeerd en met behulp van diverse toeziende ogen van de wegwerkers kan ik me er met slechts centimeters speling langs wurmen.
Na een kilometer of zo rijden we weer op een super nieuw breed asfaltdek. This is Greece.

Monemvasia zie je al van veraf liggen. Dat kan niet missen. Een paar kilometer ervoor tanken we bij een eenzame douche langs een eenzaam prachtig strand nog even onze watertank vol.
Dan komen we bij de enorme bruine rotsklomp van 300 m hoog en 1800 m lang. Verbonden met het vasteland via een smalle brug. De enige toegang; moní émvassis.
Die toegang gaan we over want we weten dat we daarachter kunnen parkeren en eventueel ook overnachten. Het is tegenover een taverne inclusief tankstation. Aan beide geen gebrek in Griekenland. Althans: rondom steden en dorpen.

Monemvasia heeft een flinke historie, dat ga ik hier niet uitleggen. Google er maar op los!
Het is heet vandaag, zweet-tussen-de-billen-heet.  Tijdens het rijden hebben we er geen last van. We hebben ofwel de zijraampjes open dan wel de heel goed werkende airco aan.
Maar stilstaan in de zon is geen lolletje. Gelukkig kunnen we de camper in de schaduw van een paar bomen parkeren, met aan de andere kant van de bomen een romantisch bankje aan de rotskust. How romantic!

Effe bijkomen van de rit, wat eten en drinken, de goeie schoenen aan en op pad. Het is ongeveer 10 minuten bergop lopen naar de oude toegangspoort van het historische dorp wat pas op het laatste moment zichtbaar wordt.

Ik ga er niet teveel over vertellen. Je moet er zelf maar eens heen als je in de buurt bent. Zonder meer de moeite waard vinden we. We waren er al eens eerder geweest maar toch een beetje vergeten dat het zo bijzonder is. Voor de dames wat glitter- en kralenwinkeltjes. Dat komt goed uit want dan kan ik ondertussen een beetje in de rondte foto’s maken. Trek er minstens een halve dag voor uit zou ik zo zeggen. Ga niet alleen het hele verlaten middeleeuwse bovendeel in, maar ook naar de benedenstad. Je kunt er echt úren in ronddwalen. Hoewel het licht zo midden op de dag in Griekenland eigenlijk veel te hard is om te fotograferen krijg je hier prachtige lichtvallen doordat grote delen van de straatjes afgeschaduwd worden door de prachtigste bougainvilles.  

Beneden in één van de eenzame straatjes spreken we een Griekse man die er wat visgerei zit te herstellen. Hij is bijna verbaasd dat er in zin straatje een toerist komt. We mogen ook nog kijken in zijn piepkleine huisje dat al heel lang familiebezit is. In de winter woont hij in Athene, in de zomer in Monemvasia. Hij heeft het duidelijk naar zijn zin, dat is te merken in het gesprek. We laten ons souvenirtje – de klompjes – achter. Hij kent ze wel. Zoals veel engels-sprekende Grieken heeft hij op de grote vaart gewerkt. “Amsterdam”, zegt hij met een knipoog. Ja, in elk stadje een schatje….

voor €5 2 verse freddo's inclusief cake op bijna privé-terras.

Monemvasia; steegjes, doorkijkjes, oude hotels, restaurantjes, leuke koffietenten op verborgen dakterrassen, kerkjes, schitterende Venetiaanse huizen, en veel véél bougainvilles. Mooi, heel mooi!
Bij de camper aangekomen doen we eerst wat achterstallig email, - iPad en smartphone werk, want er is hier Wifi bij de taverne.
Hoewel de taverne nou niet de meest romantisch gelegen taverne is besluiten we toch maar om er te eten. Dan geeft het waarschijnlijk ook minder problemen om er tegenover te overnachten.
Het eten is prima, niet meer dan dat. Ach veel Griekse tavernes zijn niet meer dan een soort veredelde snackbar.
De tafeltjes van deze hier reiken tot aan de benzine- en dieselpompen die ook van dezelfde eigenaar zijn. Zo kan het zijn dat wanneer het zo druk hier is dat je het laatste tafeltje hebt, dat er zomaar per ongeluk benzine in je wijnglas wordt getankt.
Dat doe me er aan denken dat we ooit eens bij een taverne (weliswaar zonder benzinepomp) een feest hebben gehad waarbij gedurende de avond steeds andere wijn werd geschonken, en iedereen die avond zo dronken was, en de volgende dag zóóó slecht, dat we de eigenaar ook verdachten zelfgemaakte wijn in benzinekanisters te hebben opgeslagen.

Maar goed, voor de rest is het prima hier, en aan de tafeltjes aan de waterkant zit je helemaal zo slecht nog niet. En je ziet nog eens wat; alle lokalen lijken hier te komen tanken.
Als het al goed donker is steken we de straat over naar ons huisje op wielen. We borrelen nog even na op het romantische bankje onder ‘onze’ boom en duiken even later vermoeid van de warmte, het rijden en het slenteren door Monemvasia ons bedje in.

Truste

Vrijdag 27 september
Overnachten in Monemnvasia
KM 29985
N36°41’14.4” E23°02’36.0”(www.maps.google.nl)