Zaterdag 12 oktober 2013
Ontwaken in Airolo San Gottardo, Zwitserland
KM 31320
N46° 31’25” E 8° 36’11”

Ik had me nog zó voorgenomen om de wekker te zetten op 02:00 uur. Maar met “Ik moet even plassen” maakt Monique me s’ochtends om 04:15 uur wakker.  Tijdens haar gang naar het toilet hoor ik af en toe wat lichte gebonk op het dak.  Nu weet ik dat we onder hoogspanningsdraden staan (wat ik bij voorkeur niet graag doe) en begin ik iets te vrezen…..
Nog in ons bed schuif ik de jaloezie open om naar buiten te kijken. Ik zie niks….. omdat het raam dichtgeplakt zit met sneeuw! Ook op het dakluik ligt een dikke laag.
Ik open voorzichtig het raam en ..

zie dat er een pak sneeuw ligt van zo’n 15 centimeter en het nog steeds ‘met bakken’ naar beneden komt.
“Monique, kleren aan, alles vastzetten en wegwezen hier!” , roep ik.  Voordat  er een halve meter ligt wil ik weg zien te komen. Ik schat in dat het nu nog zal lukken met de zomerbandjes van dit plateau af, maar dat we niet nog een uur moeten wachten.
Terwijl Monique binnen de boel in orde maakt zorg ik aan de buitenkant dat we weg kunnen. Tien minuten later rijden we voorzichtig weg.  Jee, wat een pak sneeuw zeg! Via vele lussen en vele aanwijzingen op verkeersborden rijd ik heel voorzichtig - in het spoor van een vrachtauto zo te zien - ongeveer een kilometer  naar de oprit van de Gotthardtunnel.

Eenmaal op de snelweg zien we slechts een enkele auto behoedzaam rijden. “Als we maar eenmaal de tunnel in zijn”, zeg ik tegen Monique. “Daar is het droog en warm, en na de tunnel zijn we 17 kilometer verder en noordelijker en sneeuwt het misschien niet”.

In de tunnel, waar het 21 graden is, zijn we de sneeuw op onze bus snel kwijt.  Wat zullen de enkele tegenliggers straks verrast zijn als ze de tunnel aan de zuidzijde uit komen!
Na een klein kwartiertje komen wij aan de noordzijde van de tunnel weer buiten. Gelukkig is het hier (nog?) vooral regen en wat lichte natte sneeuw die valt.  Poeh poeh, was Monique niet wakker geworden om te plassen dan hadden we mooi vast gezeten met onze zomerbanden en geen sneeuwkettingen!
Zo zie je maar, je weet maar nooit in Zwitserland. Be prepared!

We rijden nog een goed uur door, tot we een wegrestaurant zien met een hele grote P voor de deur. Er staan nog wat campers en caravans, én hier valt ook geen neerslag meer.
Nadat we de camper geparkeerd hebben gaan de jaloezieën weer dicht en proberen we nog wat te slapen, wat prima lukt tot 09:00 uur.

Zoals het bij ons ‘traditie’ is dat we op zondag altijd een gekookt eitje eten bij het ontbijt, zo bakken we na een overnachting op of bij de Gotthardpas altijd eieren met bacon.
Terwijl we zo zitten te smullen zeggen we nog herhaaldelijk “wat hebben we geluk gehad dat we wakker werden!”.

Tegen half elf gaan we bij een kilometerstand van 31405 en bij droog weer verder met onze terugreis.  Overnachtingsdoel voor vanavond is het plaatsje Sprendlingen in Duitsland, waar we op de heenweg ook overnacht hebben.
Gelukkig verloopt de reis met weinig vertraging, afgezien van de vele Baustelles waar de snelheid beperkt is tot 80 km per uur.
Meestal overnachten we op de eenvoudige camperplek bij de fabriek van EuraMobil, maar voor de verandering rijden we eens naar de CP ReisemobilhafenAm Wiesbach .
We hebben daar ooit eerder gestaan toen we de plek bij Euramobil nog niet kenden. Eens kijken wat we nu aantreffen.
Gatverdamme, wat een nare sfeer zeg! Het staat al aardig vol, zo te zien met vele vaste gasten die mogelijk niks anders te doen hebben dan het weekend (week?, maand?) hun camper met hebben en houwen uit te stallen en te spienzen wat er nu weer voor vreemdelingen aan komen rijden.
Langzaam voorbijrijdend aan een aantal campers voor een mogelijke plek zien we werkelijk niemand reageren op onze vriendelijke hoofdknikken.
Als we aan het eind van de P een plek willen opdraaien en daarbij met onze cabine op nog slechts twee meter afstand van de op leeftijd zijnde inzittenden staan van een Duitse camper, knikken we herhaaldelijk en steken ter begroeting ook onze hand op. Ze kijken ons vol aan maar reageren niet. Dan nog maar een keer. Nog niets. Dan hebben we het wel een beetje gehad. Monique komt nog eens heel demonstratief met haar gezicht naar voren en zwaait, knikt en lacht overdreven uitbundig.
Jee, ze blijven gewoon kijken zonder enige reactie!

Jonge jonge, dat het bestaat zeg! Ik heb het al eerder geschreven deze blog. Je zult elkaars hulp maar nodig hebben.  De vorige keer dat we hier stonden werden we ’s ochtends wakker van een traumahelikopter boven ons dak, omdat er toen een oudere vrouw een hartinfarct had gehad.
Weet je, als je ons dan nu zo negeert terwijl wij vriendelijk groeten, en er gebeurt zoiets met je, zullen wij je dan ook negeren?? Aso’s.
 
Bekijk het maar, wij gaan hier niet staan in deze negatieve sfeer. We rijden lekker weer naar onze vertrouwde plek bij Euramobil.
We plaatsen de camper op het onverharde deel. Niks bijzonders hier, maar je kunt gratis stroom pakken, er is een sanizuil én er hangt een uitstekend gratis Wifi-signaal in de lucht. Alles dankzij de camperfabrikant Euramobil die ook nog eens elke dag een gratis rondleiding geeft door hun fabriek, afgesloten met koffie met brood. Een leuk uitje als je geïnteresseerd bent in campers. www.euramobil.de.

We frissen ons wat op en lopen 15 minuten naar de andere kant van het dorp naar het restaurant Bauernschaenke.
We hebben er wel eens eerder gegeten. Het eten en het etablissement zijn niks bijzonders, maar bij gebrek aan iets anders doen we het er maar mee.  Ook met de eigenaar/ober die permanent in een depressie lijkt te zijn. Monique’s gerecht gaat volgens de kaart officieel vergezeld van gebakken aardappeltjes, dat van mij van frietjes. Op Monique’s vraag of ze een combi kan krijgen van wat aardappeltjes en wat frietjes, antwoordt de man dat hij dat eerst moet ‘overleggen’ met de keuken.
Met een serieus gezicht brengt de man wat later het bord van Monique; “es war OK”.
Sjonge jonge jonge….
Het eten is verder ook OK. 
We lopen via wat omweggetjes door het dorp terug naar de camper, en na een neut en een wasbeurt duiken we er op tijd in.

Zaterdag 12 oktober 2013
Overnachten in Sprendlingen, Duitsland
KM 31803
N 49.86316   E 7.97552