eindelijk Greece

Dinsdag 10 september 2013
Ontwaken op de Superfast XII
Ergens tussen Igoumenitsa en Patras/ Griekenland

Om half zes vanochtend werden we even wakker toen de boot een tussenstop maakte in Igoumenitsa (Griekenland). De ambulances met de mannen met baarden zijn daar ook van boord gegaan dus onze overlevingskans is een stuk groter geworden…

Het is mooi weer en een rustige vaart.
We kijken nog eens op het bovendek waar zoals gewoonlijk iedereen maar rondhangt. De meeste passagiers aan boord zijn niet met een camper en slapen dus in een hut waar je niet graag al te lang in verblijft. Dus dan maar lekker op het dek rondhangen.
‘Camping on board’ wordt trouwens door sommigen...

wel héél letterlijk genomen; her en der staan zelfs een paar koepeltentjes op het dek. Er staat er zelfs één in een overdekte verblijfsruimte. Gewoon met een slaapmatje eventueel gecomplementeerd met een slaapzak kan ook op zo’n 24-uurs vaart. Als je goed kijkt zie je ze verspreid op het dek liggen.
We hebben op ferry’s van bijvoorbeeld Samos naar Naxos zelfs meegemaakt dat mensen hun geiten mee namen.  Of het door gebrek aan gezelschap is of om op een lokale markt te verkopen of om de vader van een mogelijke bruid te imponeren weten we niet precies. Waarschijnlijk zijn er nog meer redenen.

We vinden dat er opvallend weinig campers en caravans aan boord staan. Of het met de crisis te maken heeft weten we niet. We zijn ook niet later in het seizoen dan anders.
Om 12:00 uur meert de boot aan in de haven van Patras en een kwartier later rijden we van boord.
We willen vanavond overnachten in Valimitika en dat betekent dat we richting Athene moeten. We nemen zoals altijd de ‘No-Tol Road’, niet omdat we dan geen tol hoeven te betalen maar omdat we het veel leuker vinden om door de dorpjes te rijden dan over de karakterloze snelweg waar je sowieso maar op een paar plekken vanaf kunt.

vindt je niet langs de TollRoad

Eerst rijden we nog een stukje door naar Diakofto waar we tickets willen kopen voor a.s. vrijdag voor het treintje de bergen in. Dat is nogal een toeristisch ding en er is een grote kans dat de eerste rit op de dag zelf uitverkocht is. Om 14:00 zijn we in Diakofto en reserveren we twee enkele ritjes omhoog. Ja, enkeltjes omdat we terug gaan lopen, want ons ben sportief hè!

We rijden nog even naar het huisstrand van Diakofto en daarna terug naar Valimitika waar we eerst nog wat boodschappen doen en bronwater tanken bij de bronwaterfabriek van Temeni  voordat we naar onze overnachtingsplek gaan. Het is hier een bekende omgeving voor ons. We komen er al jaren. Wat hebben we de bougainvilles gemist. Wat er niet al jaren is zijn de bordjes met ‘no camping’ op het veldje naast het restaurant ‘Turistico’.

We rijden toch maar het veldje op, parkeren de camper op en in de schaduw van een prachtige grote boom en lopen naar het restaurant voor een paar heerlijke Mythos biertjes en om te vragen hoe het zit met ‘no camping’. ‘No problem’ vertelt de restauranthouder. Kijk, dat zien we liever op de bordjes staan.
Want dit is een keileuke plek om te staan. En dan vooral vanwege de entourage rondom het restauarant.

Heel veel eenvoudige zitjes op een eenvoudig grasveld onder eenvoudige bomen aan een doorsnee Grieks kiezelstrand.  Niks eenvoudig, het totaalgevoel is werelds. Of komt het door de Mythos?

De menukaart is ook eenvoudig maar de presentatie van alleen al de Mythos biertjes op een doordeweekse dinsdagmiddag is gewoon net effe wat beter dan in een doorsnee gelegenheid; geserveerd in glazen die in de diepvriezer bewaard zijn en met een klein bakje oregano ribbelchips.

Na deze aperitiefjes frissen we ons op in de camper om een goed uurtje later de hele twintig meter terug te lopen voor het diner. Ik weet het al: de pork chop!
Die heb ik vorig jaar gegeten tijdens de ontdekking van dit restaurant/cafe/strandbar. Een karbonade, het klinkt zo simpel, maar wat is die hier heerlijk gekruid en gegrild! Hij komt voor mij bijna op gelijke hoogte als een op houtskool bereide Tournedos Richelieu in de Gevangenentoren in Vlissingen in de jaren tachtig.
Monique kiest voor de grilled chicken breast fillet. Ook hartstikke lekker.

Ook hier is de presentatie weer met aandacht voor de klant. Wordt in veel Griekse restaurants (nou ja, zeg maar veredelde snackbars) het bestek e.d. op tafel ‘geflikkerd’, hier wordt eerst voor je neus nog eens de tafel afgeveegd, dan een papieren tafelkleed met een hele mooie pentekening van het restaurant op tafel gelegd, daarna afgedekt met een fles ijskoud water op tafel plus bijbehorende keurige longdrinkglazen, twee echte wijnglazen (vaak zijn het korte limonadeglazen) en in no-time twee heerlijke broodjes. Maar het  hoogtepunt van deze intro in eigenlijk toch wel de hele leuke serveerster Ranya, een spontaan meissie van een jaar of 25 die niet te schuw is en al zeker niet om te werken! Ze complimenteert in het voorbijgaan ook nog even de schoenen van Monique en ze herkent ons zeker nog van het bezoek van vorig jaar.

We bestellen bij het vlees nog een Griekse salade met feta en een halve liter rosé wijn. Heerlijk om weer hier te zijn na een jaar. Terwijl we zitten te eten zien we nog een camper ‘ons’ veldje oprijden. Ook een Nederlands stel wat ook bij het restaurant vraagt of ze wel mogen blijven staan ivm met de ‘no camping’. Ook no problem zien we de eigenaar antwoorden.

Na de maaltijd en nog een halve liter wijn verhuizen we naar onze camper om daar nog een hele tijd buiten te zitten onder de prachtige sterrenhemel.
Als we later op bed liggen horen we, zoals voor de Zwitsers het koegebèl / gekoebèl een vertrouwd geluid is, het nachtelijk geblaf van de Griekse zwerfhonden. Op zoek naar eten en een neukertje. Gelukkig worden veel zwerfhonden tegenwoordig gesteriliseerd.

Truste

Dinsdag 10 september 2013
Overnachten in Valimitika, Griekenland
KM 29266
N38°14'4"   E22°8'31"